![](images/menu/doubt_but.png)
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
-
سایت قرآنی تنـــــزیل
-
سایت مقام معظم رهبری
-
سایت آیت الله مکارم شیرازی
-
سایت آیت الله نوری همدانی
-
سایت آیت الله فاضل لنکرانی
-
سایت آیت الله سیستانی
![](images/menu/software_but.png)
![]() مدح و ولادت حضرت زینب سلاماللهعلیها
در شبِ میلاد میگویم که غوغا زینب است آمده نوری که میگویند او را زینب است آنکه باشد عینِ مولا مثلِ مولا زینب است بال و پر را باز کن تا خانۀ حیدر رویم از سرای خـویشتن تا وادی دلـبر رویم آیـنه در آیـنه تـندیسِ زهـرا زینب است ای دلِ خسته برو بیت الولا بیـتوته کن در میانِ خـانـۀ شـیـرِ خـدا بـیـتـوته کن باعثِ شادابی این جمعِ زیبا زینب است ابتدائا عـالـمی را زد به هم با گـریهاش سینۀ صدّیقه شد پُر همّ و غم با گریهاش آشکارا شد به عالم اُمِّ غمها زینب است گریهاش تبدیل شد بر خنده در آغوشِ یار مات و مبهوت است چشمانش به رخسارِ نگار پس حسین عشق ست و عاشق بهرِ آقا زینب است ای حسینی ها! شبِ میلادِ فخر المصطفاست در شباهت گـفـتهاند آئیـنۀ شـیر خداست آن کسی که دینِ حق را کرده احیا زینب است عاجزم از گفـتنِ مدح و ثنایش عاشـقان من کی ام تا که سُرایم از برایش عاشقان عصمتِ صغرای حق بانوی عظما زینب است
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت حضرت زینب سلاماللهعلیها
کـنار زد چـو سـپـیـده سـیـاهی شب را گرفت مهرِدل افـروزِمهـر، کـوکب را فـرشـتـهها هـمه بر هم نـویـد میدادنـد به کوچه کوچۀ دل، نور، جلوهها میکرد برای دیدن گل، اشک، کوچه وا میکرد رسـیده آنکه به والله عـصمت الله است بیا که درک شـود لذت حـضور حسین بیا که با تو شود جُفت، بزم جور حسین «کرشمهای کن و بازار ساحری بشکن تو کوه صبر و وقـاری و هـمتی زینب تو معـدن کـرم و روح رحـمـتی زینب بـزن شـرر به دل دشـمـنت به یـکـباره خطابههای تو از حرف مهتران، خوشتر شمیم عطر تو از سدرۀ جنان، خوشتر تـوقـعـات گـداهـای سـفـرهات بـالاسـت تو یـادگـار عـلی؛ سیـنه سوز فاطـمهای به عـلم عالـم امکان تویی که عـالمهای فرات خون شده هر چشم کربلای حسین چه سنگها که شکـسـتـند در پی قـدمت چه داغهـا که نـشـسـتـنـد بـر دل الـمت نـشـسـته در دل خون، پارۀ مـفـاتـیحت چو تـیغها به گـلوگـاه زخـم، رو کردند ز خون پاک حسینت همه وضو کردند نگـینِ روشـنِ انـگـشـتـر تو را بـردنـد سری بلند شد از نی، تو را نظاره گرفت دمی که سنگ حرامی تو را اشاره گرفت اگرچه بر سر نیزه حـسین اقـامت کرد
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مناجات با حضرت زینب سلاماللهعلیها
السلام ای دخـتر سلطان دین السلام ای زینت عرش برین السـلام ای تـالـی خـیـرالنـسا الـسـلام ای جـلـوۀ اهل کـسـا السلام ای دخـتر حـبل المتین وارث حـلـم امـیـرالـمـؤمـنین السلام ای بـانوی مرد آفـرین گفته بر صبرت خدایت آفرین رخصتی ده تا بگویم شرح تو فرصتی ده تا بگـویم مدح تو مدح تو فوق بیان و درک ماست مدح تو کار خدای ماسواست ای امیرالمـؤمنین حـیران تو حضرت روح الامین دربان تو انـبـیـا و اولـیــا پـابـسـت تـو گـریـه مـاه مـحـرم دسـت تو عـالـم و آدم گـدای خـوان تو ما همه شـرمـنـده احـسـان تو ای سراپا عصمت و عزّ و وقار حضرت صدیقه را آئیـنهدار ای فـدای ذکر یـا رب یا ربت ای ملائک عاشق اشک شبت از تو خواهش میکند خون خدا در نماز شب کـنی او را دعا ذوالـفـقار حـیدری در کام تو کوفه با تیغ سخن شد رام تو تو حسین بن عـلی را یاوری کشـتـی نـوح خـدا را لنگری ای که نامت ذکر هر روز و شب است ای خدا فرموده نامت زینب است ای فـدای نـام تو عـالـم هـمـه تو حسینی یا حسن یا فـاطمه بعد زهرا بر زنان سرور تویی بر حسین بن علی مادر تویی بعد زهرا دیدهای رنج و محن گریه کردی بحر مادر چون حسن بعد زهرا دیدهای شق القـمـر بستهای با معجرت فـرق پدر بـعـد زهـرا دیـدهای داغ پدر بعد زهرا دیدهای لخت جگر بعد مـادر دیـدهای رنج و بلا با برادر بودهای کـرب و بلا پیکر صد چاک اکـبر دیدهای ای بمیرم ذبح اصغر دیدهای دیدهای خون خدا مضطر شده دیدهای سبط نـبی بی سر شده آمدی از خیمهها با چشم زار زینبا کردی عبور از نیزه زار آمدی در قتـلگه با اشک و آه دیدهای تو پیکر صد چاک شاه
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت حضرت زینب سلاماللهعلیها
امـشـبم شـورعجـیـبی در سـر است شور و مستی در سرم سرتاسر است دف بـزن این بـاده مـسـتیآور است در جهـان بـرپـاست غـوغـایی دگر مـیشــود تـعــبـیـر رویــایـی دگــر با گـلاب و می، زمیـن را تر کـنـید کوی و برزن را پُـر از زیـور کنید زینـت شـیـرِخــدا، حــق را سـتـون مـثـل او عــالــم نــدیــده تـا کـنــون ذولــفـقـار خـطـبــهاش دم دار بــود خـون مـولا در رگـش بـسـیـار بـود نـه کـسـی چـون او نــمـیآیـد دگــر آن جگـرداری که شد خـونین جگر چــادرش بـا عـرش پـهـلـو مـیزنـد آبــــرو دائـــم به او رو مـــیزنـــد ذکر هرشیری که در تاب و تب است ذکر هرشیری که حیدر مذهب است برده از من روز و شب دیوانه وار بـیـتـی از عــمـان سـامــانـی قــرار گـرچـه بـا ســربـنـد یـا زیـنـب مـدد هـر پــرسـتـاری سـرآمـد مـیشــود
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ حضرت معصومه سلاماللهعلیها
تـا که یـاد غـم هـجـر پـدرش میافـتـاد سخـتی راه سـفـر از نـظـرش میافـتاد تب که میکرد ز تاب و تب زهرا میسوخت گریه میکرد و چنین پلک ترش میافتاد تا که ضجّه به نـماز شب زینب میزد از نماز شب و اشک سحـرش میافتاد دور او یـکـسـره بــودنـد بـرادرهـایـش گرچه در کوچه و برزن گذرش میافتاد کـوفـه و صحـنـۀ بازار مجـسـم میشـد هر زمان شاخه گلی دور و برش میافتاد یاد سرنیـزه و آن محمل خونی میکرد حرف دوری بـرادر، ز سرش میافتاد روضه اش بود زبان حال حسین آن وقتی که به زانـو به دو پای پـسرش میافتاد عـمه آمـد که کـمک حـال بـرادر بـاشد ولی افسوس شرر بر جگـرش میافتاد حال ارباب که این بود، به زینب چه گذشت تا که میگـفت عـلی را نبـرش میافتاد یکطرف از بدنش را ز زمین بر میداشت نه نمیشد! دو سه جای دگرش میافتاد
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و وفات حضرت معصومه سلاماللهعلیها
رسید از شهر قم، آوایِ غم از داغِ معصومه چکید اشک از دو چشمم دم به دم از داغِ معصومه پریشانحال رخت مشکی آورده ست و پوشیدهست تنِ ایوانِ آئـینه، حرم از داغِ معصومه
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() زبانحال حضرت معصومه سلاماللهعلیها قبل از وفات
هرچه میخواهم میسر میشود، دیدار نَه هرچه دنبال وصالم، میشود تکرار نه شد برایم تا خراسان آمدن فرض محال هرچه میگردم تو اینجا نیستی اِنگار نه روز و شب امید دارم تا که پیدایت کُنم تابِ مانـدن هـست اما بیوجـود یـار نه خواهری در پای نیزه، دلبری بالای نی خواهر خورشیدم و از نور، دور اُفتادهام دخـترِ مردِ کلـیم، از طـور دور افتادهام میروم ایکاش میشد این دل از تو با خبر وقت رفتن نیست پیـشم دلبر لـیلای من ساحل خشکیدهای شد این دل دریای من منکه مثل زینب و چون فاطمه مظلومهام دختـرم اما ندیـدم من سـری از تن جدا
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ حضرت معصومه سلاماللهعلیها
در خلـوت دل گـم شدم امشب دوباره دلـتـنگ یـاس قـم شدم امشب دوبـاره پـرواز کـردم تـا حـرم مـثـل کـبـوتـر با اشک چـشمانم زدم آن خانه را در زانـو زدم در گـوشـۀ آئـیـنــه خــانــه دادم سـلامـی محـضـر او عـاشـقـانـه گـفـتـم سـلام از راه دوری آمـدم مـن دیـدم که تـو لـبـریـز نـوری آمـدم من وقـتی که بـابـایت به تو گـفـتـه فـداها باید دگـر با تو چه گـویـند این گـداها ای خـواهر آقـای خـوب و مـهـربـانم بنـد آمـده در محـضـرت دیگـر زبانم قـم با حـضور تـو دیـار اهـلبیت است معـصوم فرموده مـزار اهلـبیت است جـنّات حق واجـب شـود بر زائـر تو مضمون فراوان دارد اینجا شاعر تو فیضیه فیض از محضرت یک عمر بردهست ای خوش به حال آنکه با عشق تو مردهست خـاک مـزارت را گـذارم روی دیــده از تو به ما قـبل از ولادت هم رسیده بـایـد بـگـویـم آفــریـن بـر مـردم قـــم حق تو در این شهـر نـورانی نشد گم اینجا فقط حرف از ادای احترام است فرق زیادی بین قـم با شهر شام است برعکس شام اینجا فقط گل شد نثارت بـودنـد مـردم عــاشـقــانـه بـیــقــرات در قـم نـدیـدی از کـسی آزار هرگـز اینجـا نـرفـتی بـر سـر بـازار هـرگـز تجـلـیل شد بسـیار در قـم از مـقـامت دادنـد بـا تـعــظـیـم اهـل قـم سـلامـت در خانهای از شیعیان مهمان شدی تو در پـیکـر قـم تا قـیامت جان شدی تو تـنهـا غـمت این شد برادر را نـدیـدی بار فـراقش را به دوش خود کـشیدی حالا گریز روضه بر شاهی شهید است حرف از شراب و تشت در بزم یزید است آنجا که یک نامرد پیش چـشم خواهر با خـیزران میزد به لـبهای بـرادر زینب که صبرش شد زبان زد بین افلاک در این مصیبت زد گریبان خودش چاک این روضهها از زندگی کردهست سیرم ایکاش روزی در همین روضه بمیرم
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ حضرت معصومه سلاماللهعلیها
مظـهـر حُجب و حیا فاطمۀ معصومه گـوهـر کـشور ما فـاطـمۀ معـصـومه فـاطـمه نام تو و زِینِ اَبی بیبی جـان »فَلَهُ الجَنهَ»هرآنکس که تو را »زارَبِقُم» حــرمـت خـانـۀ امـیــد تــمــام مــردم زمزم از حوض حیاط حرمت میجوشد گرد شمـع تو زدن حـلـقه تـمـام علـما خـاک بـوسی شـما فـیض مـدام عـلـما شأن تو چیست »فَداها» به توگفته معصوم بهـترین عـبد خـدایی و سراپا تـوحـید به مقـامت نـرسد درک بشر بیتـردید کـردی آبـاد دل خـشک کـویرم را تو هرکه بر روی لبـش نـام تو دائم دارد نظر لطف به او حـضرت کاظم دارد هرکسی درحرمت ذکر رضاجان بُرده کـربلا بُرده مرا شـاه خـراسان هربار شدهام عـازم مشـهـد به دعـایت بسیار »حوض سلطان»شدم از بسکه نمکگیر توأم باز هم فاطـمه و حال خراب و بسـتر گرچه از درد شب و روز شده چشمش تر یاد زهراست اگر گریۀ او جانکاه است
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امام حسن عسکری علیهالسلام
در هشتم از ماه ربیع لطف مکرر آمده بر خاکیان از سوی حق ماه منـوّر آمده آمد گلی در این جهان با عطر و بوی حیدری شهر مدینه بهر او چون وادی طور آمده حوران جنّت از سما با شادی و شور آمده امشب ز دریای شرف دُرّ ثمین آمد پدید از آسمان دین حق خورشید دین آمد پدید از سوی خالق بر زمین بر شیعه عزت میرسد امشب ز یمن مقدمش باران رحمت میرسد نجل علی و فاطمه نور دل پیغمبر است این نور حق دوم حسن از دودمان حیدر است در زهد و تقوا و شرف چون حضرت طاهاستی سوسن بود مادر ولی زیبا گل زهراستی با عطر و بوی احمدی ماه جمالش کوثریست بهر دهم مولای دین او مجتبی دیگریست امشب ز شادی و شعف شیعه شده دلشاد تو رفته مدیـنه این دلـم اندر شب میلاد تو تو گلبن عصمت ولی من بر تو خارم یا حسن از لطف خاص کبریا حب تو دارم یا حسن مولای خوبان جهان جانم فدای تو حسن شکر خدای مهربان هستم گدای تو حسن ای غنچه یاس فاطمی مجنون صحرای توأم شد افتخارم در جهان خاک کف پای توأم
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مناجات با امام حسن عسکری علیهالسلام
ما که خود را به صفِ مردمِ دانا زدهایم پـشـتِ پـا بر هـمه آرایش دنـیا زدهایم هرچه داریم هـمه نعـمـتِ آل الله است تکـیه بر طـنـطنـۀ عـالـمِ مَـعـنا زدهایم پیروِ مکتبِ دیـنـیم و به سر شورِ ولا دلِ چون قـطـرۀ ناچیز به دریا زدهایم سخـنم مدحِ امامِ حسن عسکـری است چنگ بر دامنِ آن وارثِ طاها زدهایم حـجّـتِ یـازدهـم مـظـهـرِ آیــاتِ خــدا طبلِ شادی همه جا زان شه والا زدهایم شمعِ مهرش کند از شعشعۀ نورِ کمال خیمه در ساحت آن زادۀ زَهرا زدهایم میکـند چـرخ تمـنای زمـینبـوسی او دست بر حلقۀ دربارِ وی اینجا زدهایم با صفا از قدمش سوسن نسرین در دشت زان نظر سر همه بر دامنِ صحرا زدهایم بلبلانند که با غـل غـله خـوانـند سرود کفِ شادی به همین قصد سراپا زدهایم غـافل از منـصبِ وی معـتـمد عباسی در غمش سینه به صد شورش و غوغا زدهایم دگر امروز (علومی) سخن از غصه مگو پرچـمِ شـوق که با قـصدِ تـولا زدهایم
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امام حسن عسکری علیهالسلام
ای مـحـبـان روز مـیـلاد آمـده بـاز از ســبـط نـبـی یـاد آمـده در جهان شد موسم روشنگری
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امام حسن عسکری علیهالسلام
باز هم دل وا شد از فصل بهار سامرا آمــده نـــورالله والا تـــبــار ســـامـــرا آمده دوم حـسن در خـانـۀ چـارم عـلی بر روی دست حُدَیثه، دُرنشان حیدر است هم جواد و هادی و ابن الرضای دیگر است او دهـم نائب برای منصب حـیدر شده او بهـارِ در زمستانِ ربیع الثانی است از طلوعش بر غروب غم دم پایانی است آمده دوم حسن زان رو ربیع دوم است من شدم نوکـر شده آقا امـام عسکـری تا ابـد آن نـور پـا بـرجا امـام عسکری بر روی قلبم خدا نام حسن جان را نوشت خـوانده او راه تقـرّب را تـولاّی بتـول دشمـنی با دشمـنان آل او اصل اصول او تمام هست را پابست حیدر خوانده است ای پـدر بـر آخـرین گـلـدسـتـۀ آل عـبا بر ظهور مـهـدیات آقا دگر بنـما دعا میشود روزی تماماً شیعه شهر سامرا
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مناجات با امام حسن عسکری علیهالسلام
نگـاه لطـف تو باعـث شده گـدا باشـم دخیل بسته به آن صحـن با صفا باشم چه چیز بهتر ازاینکه میان اینهمه درد به درد عـشق تو هـمواره مبـتلا باشم منی که عاشق و بیمار چشم تو هستم دگـر دلـیـل نــدارد پـی شـفــا بــاشــم سلام یا حـسن عـسکـری اباالـمـهـدی اجـازه هـست که من زائـر شما باشم اجـازه هـست که با دیـدههای بـارانی شـب ولادت تو شـهـر سـامـرا بـاشـم تمام حاجـتم این است در هـوای حرم اسیـر زلف تو از غـصهها رهـا باشم گدای حضرت ابن الرضا شدن کافیست که ریـزهخـوار کـرمخـانۀ رضا باشم نشسته کعبۀ حسرت کشیده بر سر راه که کـاش حـاجی آن گـنـبـد طـلا باشم حسن شدی که اگر سامـرا نصیبم شد به گـریه در حـرمت یاد مجـتبی باشم حسن شدی که اگر روضۀ تو را خواندند به یـاد کـوچـه و سـیـلی بیهـوا بـاشم خـدا کـنـد که زمان ظـهـور فـرزندت غـبــار راه شـهـیـدان کــربــلا بـاشـم
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امام حسن عسکری علیهالسلام
دوباره موج شادی تا ثریا میبرد ما را چو بوی گل به باغ آرزوها میبرد ما را تو گویی پور موسی خیمه زد در وادی سینا که نور روی او تا طور سینا میبرد ما را گل روی امام عسکری ای دل تماشایی ست که شوق دیدنش بهر تماشا میبرد ما را نسیمی آشنا همراه خود همچون غبار امشب به سوی کوی او بهر تمنّا میبرد ما را اگر چه کمتریم از ذرّه اما جذبۀ شوقش به سـوی آفـتاب عـالـم آرا میبرد ما را بزن دست طلب بردامن مهر وتولاّیش که این مهرو ولا تا عرش اعلا میبرد ما را به ساحل میبرد ما را امید رحمتش آخر اگر موج گنه دریا به دریا میبرد ما را بود منجی عالم مهدی موعود فرزندش که یادش سوی گلزار تولاّ میبرد ما را پی او کاروان درکاروان دل میشود راهی که شوق وصل او صحرا به صحرا میبرد ما را وفایی جذبۀ این عشق را نازم که تا یثرب به بـال آرزو بیمـنت پـا میبـرد ما را
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مناجات با امام حسن عسکری علیهالسلام
کم گفتن از مقام کریمان درست نیست غافل شدن زحرمت آنان درست نیست سختی کشیدن اول سیر و سلوک ماست سیر و سلوک راحت و آسان درست نیست لحـظه به لحـظه بود حـکـیمه کـنار تو مـثل رضا غـم تو غـم خـواهـری نبود
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امام حسن عسکری علیهالسلام
عـالـم هـسـتـی چـه رویـایی شـده در مدیـنه شـور و غـوغـایی شده هـر دلی امـشب مـسیـحـایی شـده خـانـۀ هـــادی تــمــاشـایــی شـده سـر زد از یـثـرب مه هر انجـمن آمـده در ایـن جـهــان دوم حـسـن درب رحـمت بر روی ما وا شده شور عـشق و عـاشـقی معـنا شده در گــلـسـتــان ولا گــل وا شــده هـــادی دیـن خــــدا بــابـــا شــده آمـده مـنـشـور عــشـق و دلـبـری حـجـت بـر حـق امـام عـسـکـری نـوری از انـوار سـرمـد میرسد از خـدا الـطـاف بـیحـد میرسـد غـنچـهای از بـاغ احـمـد میرسد حــامــی دیـن مـحــمــد مـیرسـد عــاشـقـان هـنـگـام شــادی آمــده در جـهـان فـرزنــد هــادی آمــده از مـدیـنـه ســرزده نــوری دگـر نـخـل دیـن بـار دگـر داده ثــمــر هـادی دیـن در بـغـل دارد قــمـر روی ماه عـسکـری شد جلـوهگر رهــبــر دنـیـا و دیـن آمــد ز راه میبـرد دل از پـدر بـا یک نـگـاه در ســپـهــر دیـن حـق مـاه آمـده بــــاز از ره هـــــادی راه آمـــده رهـــزن دلـــهــای آگــــاه آمـــده عـسـکـری با عـزّت و جـاه آمـده نــور بـخــش کـل هــسـتـی آمــده مــظـهــر یـکــتـا پـرسـتــی آمــده عـاشـقـان عـیـد آمـده عـیــد آمـده از ســوی حـق نــور امــیـد آمـده نــوری از انــوار تـوحــیــد آمـده در سپـهـر عـشـق، خورشید آمده عـید مـیــلاد عید هم عـهـدی شده زیـنت مـجـلـس ابـاالـمـهـدی شده این پـسـر نـور خـدای داور است از تـبار حـضرت پیـغـمـبر است در شجاعت همچو جدش حیدر است او شفیع شیعـیان در محـشر است این پسر ابن الرضای سـوم است همچـو اجـدادش پـنـاه مردم است حیدری خصلت بود زهرا صفات روح ایـمان، معنی صبـر و ثبات بر هـمه باشـد حـسن باب نـجـات نــام او حـلال جــمـع مـشـکـلات مـهـر و حُـب او بـود نــور امـیـد شیـعۀ او تا به محـشـر روسـپـیـد این پسر باشد چون زهرا با وقار پای تا سر لطف وجـود و اقـتدار داده بـر شـیـعـه ولایـش اعـتـبـار بـیـقـراران را بـود مهـرش قـرار همچو هادی او بود خورشید دین شیـعـیـان را او بود حـبل المـتـین عـالـم هــسـتـی بـود حــیــران او من مسلـمان گـشـته از ایـمـان او گـشته ام از لطف و از احسان او در شـب مـیــلاد او مـهــمــان او کـار ایـن مـولاسـت ذرّه پـروری هـسـتم از طـفـلی گدای عسکری غـرق در دریـا مـنـم، تو سـاحـلم بـر در کـویـت ز طـفـلـی سـائـلـم بـا ولای تـو در عــالــم کــامــلـم لـطـف تو مـولا شد امشب شامـلم ای که هستی همچو حـیدر دلنواز ســائـل تــو آمــده غــرق نــیـــاز بـی پـنـاهـم بـی پـنـاهـم بـی پـنـاه برمن مسکـین توهستی تکـیه گاه آمــدم ســوی تـو از لــطــف الاه سـائـلت را از کـرامت کن نـگـاه ای که هستی در کرامت بی نظیر در شب میـلاد خود دسـتـم بگـیر ای که برعالم حسن هستی بصیر در کرم در جود هستی بی نظـیر همچو زهـرا مادرت خـیر کـثـیر هستی از خـیل گـدایان دستـگـیـر بـر غـلامـی تو هـسـتـم مـفـتـخـر بر(رضا) از مرحـمت بنـما نظر
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مناجات با امام جعفر صادق علیهالسلام
صراط مستقیمم تو، من آن ضالین قرآنم کُند کار خلیل لَه غلامت من که حـیرانم دمی از کوی تو رفتم پشیمان بودم از رندی و عـمری از پشیمانیِ خود دائم پشیـمانم بشویم با گلاب ناب قمصر گر دهانم را به لب آوردن اسمت نبـاشد از ادب دانم نمازم را به سوی تو اقامه میکنم هر شب قنوتم را به یاد زلف مشکین تو میخوانم نه تیغ تیز و نه کینه نه تحقیر و ملامتها مرا از تو نمیبُرّد به پای عشق میمانم تو عشق لا یموتی و به عشق تو منم باقی تـمام فـانـیـان را از دل دیـوانـه میرانـم نه پای رفتنی مانده، نه امید وصالی هست نه میخوانی نه میرانی، ز دستم رفته سامانم به زیر تیغ عشق تو به صد منت گذارم سر مرا احیا کن و در مسلخ عشقت بمیرانم میان چشم خـیس من قـدم بگـذار آهـسته مبادا که به پـای تو نشـیـند خار مـژگانم شهنشاهان عالم را اگر تاج و اگر تخت است بدون تاج و تختی من به درگاهت سلیمانم
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امام جعفر صادق علیهالسلام
ربیع است و دل بر جمال تو شایق نـه بـر لالـه و ارغـوان و شـقـایـق ربودی تحـمـل ز من گـل ز بـلـبـل چو لیلی ز مجنون و عَذرا ز وامق به بوی خوش گـل شود مست بلـبل به بـوی تو دیـوانه بیـچـاره عـاشق نه چون خط نیکویت انـدر ریاحین نه چون سـنـبل مویت انـدر حـدایق نه زیبـاست با قـامـتت شاخ طـوبی نه لایق به سـرو قـدت نخـل باسـق تـویـی دوحــۀ بـوســتــان مـعـارف تـویـی گـلــبـن گـل سـتـان حـقــایـق تویی عـقـل اقـدم؛ تویی روح عـالـم مـحــیــط دوایــر، مــدار مــنــاطـق تویی منطـق حق و فـرمان مطـلـق إلـی الـحـقِ داعٍ و بــالـحـق نـاطـق إمـام الـهـدی صـالـح بـعــد صـالـح دلـیـل الـوری صـادق بـعـد صـادق حـلـیـفُ الـتُّـقـی جـعـفـر بن مـحـمد کـثـیر الـفـواضـل عـظـیم الـسـوابق دلـیـل حـقـیـقـت لـســان شــریـعـت امـــا طــریـقـت بـکــل الــطــرائـق ز منصور مـخـذول چـندان بلا دیـد لـقـد کـان تـنـهــدُّ مــنـه الـشــواهـق سر اهل ایـمان سـر و پـای عـریان بـسـی رفـت در محـفـل آن مـنـافـق نگـویم ز گـفـت شنـودش که بودش کَــسَـمُ الأفـاعــی و حــدُّ الــبــوارق چنان تلخ شد کامش از جـور اعـدا که شد سم قـاتـل بـر او شـهـد فـایق
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امام جعفر صادق علیهالسلام
هفده ماه ربیع هست و مدینه غرق نور است بهر میلاد پیمبر شهر در شادی وشور است بیت مولا حضرت باقر چراغان است زین رو همزمان از بهر میلادی دگر غرق سرور است حق عطا کرده پسر بر پنجمین ماه ولایت وز طلوع ماه رویش آسمانها غرق نوراست نام او جعفر بود کز سوی پیغمبر رسیده صادق است و با وجودش، صدق در اوج ظهور است او اباعبدالله وفاضل، لسان الحق و صابر عالم آل محمد بوده مولایی فکور است دین جـدش را کـنـد احـیـا با عـلم الهـی با تلاشش شبههها از پیکر اسلام دور است عالمان گردند جمله وامدار علم صادق دشمن دین روبرویش جاهلی ناشی وکور است شیعه را از بعد مولا، جعفری مذهب شمارند این لقب هر شیعهای را علت فخر وغرور است روز عید است و ز مهدی عیدی خود را طلب کن عیدی ما شیعبان تعجیل در وقت ظهور است
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امام جعفر صادق علیهالسلام
مـیآیـد از مـدیـنـه بـوی گـل شـقـایـق در گـلـشـن ولایـت آمـد امــام صـادق سـاقی ز ره رسـیـده با سـاغـر ولایت آمد رئـیـس مـذهـب در سنگـر ولایت در بـزم بـادهنـوشـان دلـدار دلـبـر آمد بـنــیـانـگـزار فــقـه آل پـیـمــبــر آمــد شهـر مـدیـنـه شادان از نغـمـه منـادی بـاشـد ربـیـع الاول مـاه بـهــار شـادی در کوچه کوچه دل پیچیده عطر بویش چشم عروس زهرا روشن شده به رویش
: امتیاز
|